Losy wychowanków z Monetnej unaoczniają ogrom przemian, jakie dokonały się w naszym kraju w ciągu minionych lat. Utwierdzają również w przekonaniu, że utrzymywanie stałego, bliskiego kontaktu z wychowankami (nawet wówczas, gdy opuszczają dom dziecka i usamodzielniają się), śledzenie ich dalszych losów, orientowanie się w tym, co się z nimi dzieje, okazywanie pomocy w tych przypadkach, gdy jest to możliwe i wskazane, stanowi jedną z najważniejszych powinności każdego wychowawcy. Wychowanie bowiem choć przybiera na ogół postać instytucjonalną [...] jest w swej istocie czymś bardzo nieinstytucjonalnym, polega na głębokiej więzi uczuciowej, jaka powstaje między człowiekiem a człowiekiem, i która może trwać do końca życia.